مرتب سازی بر اساس :
کشمش و مویز از پرطرفدارترین خشکبارهای ایرانی‌اند؛ هم برای میان‌وعدهٔ سالم و هم برای آشپزیِ روزمره. این دسته‌بندی به‌گونه‌ای چیده شده که هم نیازِ پخت‌وپز و شیرینی‌پزی را پوشش دهد و هم گزینه‌های خوش‌خوراک برای اسنک روزانه ارائه کند. اگر به‌دنبال خرید کشمش یا خرید مویز باکیفیت هستید، این صفحه راهنمایی فشرده و عملی برای انتخاب آگاهانه در اختیار شما می‌گذارد.
در حال حاضر چهار محصول را عرضه می‌کنیم: کشمش پلویی اعلا و کشمش عسگری اعلا برای استفاده‌های خانگی و حرفه‌ای، و مویزِ بدون‌هستهٔ اعلا از دو منشأ ازبکستان و شیلی برای دوست‌داران دانه‌های درشت و طعمِ عمیق‌تر. همهٔ این اقلام از تأمین‌کنندگان معتبر تهیه می‌شوند، سپس سورتِ دقیق، کنترلِ رطوبت و بررسی یکنواختیِ دانه روی آن‌ها انجام می‌شود تا تازگی، عطر و بافت مطلوب حفظ شود.
کشمش معمولاً از انگورهای روشن یا سبز به‌دست می‌آید و بر اساس روش خشک‌کردن، طیفی از رنگ و نرمی دارد. طعم آن ملایم‌تر است و به همین دلیل در پلوهای ایرانی و شیرینی‌پزی کاربرد زیادی دارد. مویز از انگورهای تیره تولید می‌شود، دانه‌هایی درشت‌تر و عطری عمیق‌تر دارد و بیشتر به‌صورت میان‌وعده یا در کنار مغزدانه‌ها مصرف می‌شود. اگر مزهٔ نرم و متعادل می‌خواهید کشمش گزینهٔ بهتری است و اگر دهان‌مکث طولانی و بافت گوشتی را می‌پسندید، مویز انتخابی ایده‌آل است.
تفاوت حسی این دو فقط به رنگ محدود نمی‌شود. کشمش در گرمای پخت عطرِ انگوری خوشایندی آزاد می‌کند و با برنج و آرد هم‌افزایی خوبی دارد. مویز به‌خاطر درشتی و غلظت طعم، رضایت فوریِ لقمه را بالا می‌برد و در ترکیب با پنیرهای نیمه‌سخت یا گردو جلوهٔ بیشتری پیدا می‌کند. در سبد خرید متعادل، داشتن یک کشمشِ مناسبِ پخت‌وپز در کنار یک مویزِ بدون‌هسته برای اسنک، پوشش نیازهای روزمره را کامل می‌کند.
تمام اقلام این دسته پس از تأمین از تولیدکنندگان معتبر، از نظر تازگی، یکنواختیِ اندازه و سلامتِ بافت بررسی می‌شوند. فرایند سورت، دانه‌های شکسته یا نامعمول را جدا می‌کند و گردوغبار یا بقایای مزاحم از محصول حذف می‌شود تا ظاهر و حس دهانی یکنواختی به‌دست آید. کنترل رطوبت نیز انجام می‌شود تا کشمش و مویز نه خشکِ شکننده باشند و نه مرطوبِ چسبنده؛ این توازن برای ماندگاری و کیفیتِ طعمی ضروری است.
پس از سورت، بسته‌بندیِ بهداشتی و محکم به حفظ عطر طبیعی انگور و جلوگیری از جذب بوهای محیط کمک می‌کند. هر بچ پیش از عرضه بازبینی می‌شود تا معیارهای ظاهری و حسی رعایت شده باشد. نتیجهٔ این فرایند، محصولی است که هنگام باز کردن بسته، بوی طبیعی، بافت سالم و مزهٔ خالص ارائه می‌دهد و در آشپزی یا مصرف مستقیم، تجربه‌ای مطمئن به‌همراه می‌آورد.
کشمش برای برنج‌های ایرانی، عدس‌پلو و ته‌چین انتخابی مطمئن است؛ بهتر است کمی پیش از دم‌کشیدن به برنج اضافه شود تا بافتش نرم بماند و بیش‌ازحد تیره نشود. در شیرینی‌پزی، آغشته‌کردن مختصرِ کشمش به آرد قبل از افزودن به مایهٔ کیک کمک می‌کند یکنواخت پخش شود و به کف قالب نرود. برای سالادها و صبحانه، خیساندن کوتاه‌مدت در آب ولرم یا آب‌سیب، کشمش را براق و خوش‌خوراک‌تر می‌کند.
مویزِ بدون‌هسته به‌دلیل دانه‌های درشت و طعم پررنگ، برای میان‌وعدهٔ روزانه و کنار مغزدانه‌ها عالی است. ترکیب مویز با گردو یا بادام در بورد تنقلات، هم مزه را متعادل می‌کند و هم سیریِ بهتری می‌دهد. اگر با پنیرهای نیمه‌سخت یا نان‌های سبوس‌دار سرو شود، یک میان‌وعدهٔ کامل و مقوی خواهید داشت.
برای حفظ تازگی، کشمش و مویز را در ظرفِ درب‌بسته و دور از نور مستقیم نگه دارید؛ دمای خنک و رطوبتِ پایین بهترین شرایط است. اگر قصد نگهداریِ طولانی‌تر دارید، انتقال به یخچال با بسته‌بندیِ محکم یا زیپ‌کیپِ دولایه توصیه می‌شود؛ پیش از مصرف اجازه دهید به‌آرامی به دمای محیط برسند تا بافت طبیعی برگردد. از مخلوط‌کردن موجودیِ قدیمی با بستهٔ جدید خودداری کنید و تاریخِ بازشدن هر بسته را روی آن بنویسید.
در صورت خشک‌شدنِ بیش‌ازحد، بخاردهیِ کوتاه یا خیساندنِ چند دقیقه‌ای در آب ولرم بافت را بهبود می‌دهد. اگر چسبندگی غیرعادی، بوی نامطبوع یا تغییر رنگ شدید دیدید، بهتر است مصرف نشود. نگهداری درست، جلوی قندک‌زدن و جذب بوهای محیط را می‌گیرد و عطرِ طبیعی انگور را حفظ می‌کند.
کشمش و مویز منبع قند طبیعی، فیبر، پتاسیم و آهن هستند و ترکیبی از آنتی‌اکسیدان‌ها و پلی‌فنول‌ها را فراهم می‌کنند. انرژی‌زایی خوبشان آن‌ها را برای زمان‌هایی که به سوخت سریع نیاز دارید مناسب می‌کند. با این حال به‌دلیل چگالی کالری، بهتر است با سهم‌بندی منطقی مصرف شوند تا هم از مزه بهره ببرید و هم تعادل تغذیه‌ای حفظ شود.
برای سهم روزانه، یک مشت کوچک حدود ۳۰ تا ۴۰ گرم انتخاب معقولی است. همراه‌کردن با منبع پروتئین یا چربیِ مفید مثل ماستِ پرپروتئین، پنیر یا مغزدانه‌ها، سیری را بیشتر و نوسان قند خون را متعادل‌تر می‌کند. اگر بافت نرم‌تر می‌خواهید، خیساندن کوتاه در آب ولرم یا افزودن در مراحل پایانی پخت، بافت را خوش‌خوراک‌تر می‌کند.
در برنامهٔ ورزشی، مقدار کمی پیش از تمرین سوخت سریعی می‌دهد و پس از تمرین همراه پروتئین به ریکاوری کمک می‌کند. در شیرینی‌پزی می‌توانید هنگام استفاده از کشمش، مقدار شکر دستور را کمی کاهش دهید تا تعادل مزه حفظ شود. پس از مصرف تنقلات چسبنده، آب بنوشید یا دهان را بشویید. اگر محدودیت قندی دارید، مقدار و دفعات مصرف را با توصیهٔ متخصص تنظیم کنید.
برای پخت‌وپز، شست‌وشوی کوتاه و خشک‌کردن با دستمال تمیز توصیه می‌شود تا بافت در دستور شما ثابت بماند. برای مصرف مستقیم، اگر بسته‌بندی استاندارد و سالم است، می‌توانید بدون شست‌وشو استفاده کنید.
بهتر است کشمش را در چند دقیقهٔ پایانیِ پخت به برنج اضافه کنید تا نرم بماند و بیش‌ازحد تیره نشود. اگر دوست دارید درخشان‌تر شود، پیش از استفاده یک شست‌وشوی سبک یا تفتِ بسیار کوتاه کافی است.
خیساندنِ کوتاه در آب ولرم یا بخاردهیِ ملایم با درِ بسته بافت را برمی‌گرداند. در کیک و نان، افزودن در مراحل پایانیِ مخلوط‌کردن کمک می‌کند رطوبت کافی جذب شود.
برای مصرف کوتاه‌مدت، دمای خنک و دور از نور مستقیم کافی است. برای نگهداری بلندمدت، یخچال یا فریزر با بسته‌بندیِ کاملاً محکم توصیه می‌شود؛ پیش از مصرف اجازه دهید به‌آرامی به دمای محیط برسد.
هر دو بدون‌هسته و درشت‌اند، اما تفاوت اصلی در عطر و شدت مزه است. نمونهٔ ازبکستان معمولاً رایحهٔ انگوری پررنگ‌تری دارد و نمونهٔ شیلی بافتی یکنواخت و مزه‌ای عمیق و طولانی‌تر ارائه می‌کند.
